گروه بین‌الملل – رجانیوز: «آزادی، برابری، برادری»؛ اینها سه شعار اصلی انقلاب معروف 1789 فرانسه است که هنوز هم به عنوان شعار ملی این کشور استفاده می‌شود؛ شعاری که هر روز در اسید رابطه‌ی گسترده دولتمردان فرانسوی با سران اسرائیل ذوب می‌شود و دیگر اثری از برادری و برابری و حتی آزادی در این کشور دیده نمی‌شود.

به گزارش رجانیوز، مردم سراسر جهان به ویژه در قاره اروپا تظاهرات‌ گسترده‌ای را برای دفاع از مردم مظلوم فلسطین در برابر حملات اخیر رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه تدارک دیده‌اند و هر روز یکی از پایتخت‌های اروپایی شاهد اعتراضات گسترده مردمی علیه این جنایت بزرگ است اما یکی از کشورهای بزرگ اروپایی، برای هرگونه تجمع حمایت‌آمیز از زنان و کودکان فلسطینی، جریمه سنگین نقدی و مجازات زندان تعیین کرده است.

دولت فرانسه در اقدامی که با اعتراض گسترده افکار عمومی روبرو شده، هرگونه تجمع و برپایی تظاهرات مردمی در حمایت از فلسطین و محکومیت رژیم صهیونیستی را به بهانه خنده‌دار «عدم توانایی برای تامین امنیت تظاهرات» ممنوع اعلام کرده است. این بهانه از آنجایی مطرح شده که آخرین باری که یک تجمع حمایت‌آمیز از مردم مظلوم غزه در پاریس برگزار شد، در انتهای برنامه، جمعی از صهیونیست‌های افراطی مستقر در این شهر به تظاهارات آرام مردم حمله کردند و با آنان درگیر شدند.

در اطلاعیه پلیس فرانسه آمده است که شرکت در هرگونه تظاهرات مرتبط با محکومیت رژیم صهیونیستی، می‌تواند مجازاتی برابر با یک سال زندان و پانزده هزار یورو جریمه نقدی به همراه داشته باشد. بامزه‌تر آنکه پوشاندن چهره هم تا سه سال زندان و 45 هزار یورو جریمه در پی دارد. حتی صحبت کردن درباره برگزاری یک راهپیمایی در شبکه‌های اجتماعی هم می‌تواند مجازات زندان را برای نویسنده به ارمغان بیاورد.

این اقدام دولت سوسیالیست «فرانسوا اولاند» که توسط پلیس پاریس اجرایی شده، واکنش‌های گسترده سازمان‌های مدافع حقوق بشر و برخی از احزاب فرانسه را به همراه داشت و با وجود اعلام ممنوعیت برگزاری تظاهرات حامیان مردم غزه از سوی پلیس در پاریس، این تظاهرات با حضور حدود 5000 نفر از شهروندان فرانسوی برگزار شد. ساعتی پس از آغاز تظاهرات، پلیس این شهر با تظاهرکنندگان درگیر شد و این تجمع آرام به تشنج کشیده شد که نهایتا به زخمی شدن تعدادی از مردم منجر شد.

اما علت رابطه خوب پاریس با تل آویو چیست؟ پاسخ به این سوال را باید در سخنان یک فعال سیاسی در این کشور جستجو کرد. «هانری رک»، کارشناس و منتقد سیاسی فرانسوی چندی پیش به بیان مطالب مهمی در ارتباط با جایگاه و نفوذ صهیونیسم در جامعه فرانسه پرداخت که به خوبی نحوه ارتباطات گسترده پاریس با تل آویو را مشخص می‌کرد. بخشی از این مصاحبه را که با رادیو برون مرزی ایران انجام شده، در ادامه می‌خوانید:

گروه های فشار صهیونیست تا چه میزان بین مسئولین فرانسه و روند تصمیم گیری آنها نفوذ دارند؟

در فرانسه و سراسر اروپا، صهیونیست ها قدرت مطلق را در دست دارند. آنها فاتحان واقعی جنگ جهانی دوم هستند. من که سالخورده هستم، به خوبی به یاد دارم که پیش از جنگ جهانی دوم آنها طرح جنگ طلبانه ای را پایه ریزی و فرانسه را در جنگ 1939 وارد کردند. فرانسه هرگز نمی خواست وارد جنگ شود اما انگلستان، فرانسه را در جنگ درگیر کرد. فرانسوی ها روحیه ای ضعیف داشتند به همین خاطر تنها پس از پنج هفته، در جنگ شکست خوردند. فرانسه در سال های 1945 در میان فاتحان جنگ قرار داشت در حالی که در سال 1940 مغلوب جنگ شده بود و امروز گروه های فشار یهودی نفوذ بسیار زیادی در نهادهای سیاسی فرانسه دارند.

سوسیالیست های فرانسه با دولت اسرائیل چه رابطه ای دارند؟

سوسیالیست ها با دولت اسرائیل روابط سنتی خیلی خوبی دارند. آنها از قضیه «درفوس» یک مسئله دولتی ساختند. درفوس در سال های 1894 تا 1904 یک سروان یهودی بود که وی را به خیانت متهم کرده بودند. برخی از مورخان هنوز هم معتقدند سروان درفوس مجرم بود، ولی آنها حق ندارند در این مورد مطلبی بگویند و بنویسند. بنابراین، ما را مجبور می کنند که از سروان «درفوس» به عنوان یک قهرمان یاد کنیم. به تازگی نیز از سروان «درفوس» مجسمه ای در مرکز پاریس نصب کرده اند. قضیه «درفوس» هدیه ای بود که به فرانسوی ها تحمیل شد.

گفته می شود جامعه یهودیان فرانسه به عنوان بزرگترین پایگاه صهیونیسم در اروپا است. نظر شما در این باره چیست؟

جامعه یهودیان فرانسه بزرگترین جامعه یهودیان در اروپای غربی را تشکیل می دهد. در فرانسه یهودیانی وجود دارند که به معنی واقعی کلمه فرانسوی و قابل احترام هستند. اما کسانی وجود دارند که پیش از اینکه فرانسوی باشند، یهودی هستند. آنها دارای دو تابعیت اسرائیلی و فرانسوی هستند و به نفع دولت اسرائیل و علیه منافع مردم و دولت فرانسه عمل می کنند.

اگر بخواهیم نمونه ای از نفوذ صهیونیسم را در فرانسه نام ببریم، می توانیم به تصویب قانونی به نام «فابیوس گسو» اشاره کنیم. از شما خواهش می کنم درباره این قانون برای ما توضیح دهید.

این قانون در سال 1990 در پارلمان فرانسه تصویب شد. در آن زمان «لوران فابیوس»، وزیر خارجه فعلی فرانسه، رئیس مجلس بود. «گسو» یک نماینده کمونیست، لایحه ای را برای تصویب این قانون ارائه کرد و چون «لوران فابیوس» برای تصویب این لایحه بسیار تلاش کرد، ما این قانون را فابیوس گسو می نامیم. البته پیشتر زمینه تصویب این قانون را فراهم کرده بودند. به عنوان مثال، بی حرمتی به یک قبرستان یهودیان را در فرانسه مطرح کردند، در حالی که این یک قضیه ساختگی بود و پلیس در پشت آن قرار داشت. در آن زمان قانون «گسو» با اکثریت آرای نمایندگان جناح چپ تصویب شد. جناح راست می توانست با این قانون مخالفت کند و مساله را به شورای قانون اساسی بکشاند ولی چنین کای نکرد. در ضمن وقتی جناح راست در سال 1993 به قدرت رسید، هرگز قانون «گسو» را باطل نکرد.

این قانون هرگونه تحقیق را در مورد آزار و اذیت یهودیان در زمان جنگ جهانی دوم ممنوع می کند. زیرا آنها نمی خواهند حقایق بر ملا شود و افکار عمومی در زمینه شکنجه یهودیان، که به صورت اغراق آمیز بیان می شود، از واقعیات مطلع شوند. قانون گسو ما را مجبور می کند که بپذیریم شش میلیون یهودی در جنگ جهانی دوم کشته شدند. در حالی که این آمار اغراق آمیز و یک دروغ تاریخی است.

گروه های فشار اسرائیلی در زمان انتخابات ریاست جمهوری فرانسه چه نقشی ایفا می کنند؟

نقش آنها بسیار مهم است. به عنوان مثال شیراک که در سال 1995 به عنوان رئیس جمهوری فرانسه برگزیده شد، به گروه های فشار یهودی قول داده بود مسئولیت فرانسه را در کشتار یهودیان در جنگ جهانی دوم بپذیرد. وی پس از انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور فرانسه، دین خود را ادا و اعلام کرد، فرانسه در تمام عملیات کشتار یهودیان شرکت کرده است. در واقع شیراک مجبور بود این چنین عمل کند، زیرا به لطف کمک گروه های فشار یهودی به قدرت رسیده بود.